Ostatnio obejrzane filmy

[Natta]

Spoiler zawiera moją odpowiedź do ostatniego posta Viento, więc jak ktoś nie oglądał "Obcego. Przymierze" to lepiej nie psuć sobie zabawy

POKAŻ SPOILER

ja w ogóle nie uwierzyłam w to, że to Walter zabił Dawida więc nie byłam zaskoczona.

No to słaby ten cliffhanger był, i w ogóle nie rozumiem, po co go wprowadzili. Też od razu pokumałam się, że David albo odrąbał sobie rękę i przebral się szybko w ciuchy Waltera, albo w jakiś sposób "przejął" androida. Montaż nasunął to od razu.

Bezsensowna i nielogiczna była zmiana kursu, próba ewakuacji załogi z narażeniem życia zahibernowanych kolonistów oraz chodzenie po obcej planecie bez skafandrów czy chociaż hełmów ochronnych.

Ojezu jacy to byli idioci. Te slapstickowe poślizgiwanie się na kałuży krwi, jedna po drugiej, i potem przez to obie zginęły. Ta bezbrzeżna głupota, rozdzielanie się, brak skafandrów i komentarz "można tu oddychać"... No słabo. Obca, nigdy nie poznana planeta to nie jest kurcze Park Yellowstone!

Co do tego, że obcy się zaczęli rozmnażać w różne sposoby to nie zgodzę się, że to jest bzdurne - obcy na tej planecie mieli duże możliwości rozmnażania więc i większe szanse na mutacje i dostosowanie się, wiele z nich mieszało swoje geny z innymi gatunkami - stworzycielami ludzi, zwierzętami obecnymi na planecie. Było widać na rysunkach Dawida, że przez te lata wyewoluowało wiele odmian obcych więc sposób rozmnażania się też mógł ulec zmianie.

Akurat też niekoniecznie czepiam się faktu, że mogli się rozmnażać w przeróżne sposoby. Tylko że "Covenant" to ma być prequel "8 pasażera Nostromo". Xenomorph z Nostromo miał być już istotą idealną, perfekcyjnym organizmem. A rozmnażał się znacznie, znacznie wolniej. To miało swój klimat. Scott przez tyle lat budował tę swoistą "mitologię" obcych. Zawsze ukazywał ich jako tajemniczych drapieżników. A teraz nagle okazuje się, że są zaprojektowane przez jakiegoś androida, który zeźlił się na ludzi i uroiło się być stworzycielem i panem życia i śmierci, który przy kompozycjach Wagnera (bo Hitler słuchał Wagnera!) decyduje o być albo nie być całych gatunków. Trochę to smutne i nie przystaje do całej dotychczasowej twórczości Scotta o Obcych. No ja byłam zawiedziona

Oczywiście nie neguję tego, że film Ci się podobał, szkoda, ze sama nie miałam takich wrażeń. Mnie to wkurzało bardzo

[Viento]

POKAŻ SPOILER

Akurat też niekoniecznie czepiam się faktu, że mogli się rozmnażać w przeróżne sposoby. Tylko że "Covenant" to ma być prequel "8 pasażera Nostromo". Xenomorph z Nostromo miał być już istotą idealną, perfekcyjnym organizmem. A rozmnażał się znacznie, znacznie wolniej. To miało swój klimat.

No i się wyjaśniło dlaczego film mi się podobał. Umknęło mi to, że to miał być prequel, myślałam, że to sequel i bardziej mi się logicznie składało w całość. Nie jestem wielką fanką serii, nie śledziłam, co było po czym.

Oczywiście nie neguję tego, że film Ci się podobał, szkoda, ze sama nie miałam takich wrażeń. Mnie to wkurzało bardzo

Ja bardzo dawno nie byłam w kinie - poprzednim razem byłam w kinie w boże narodzenie, więc już sam fakt, że miałam czas, żeby pójść do kina i że to był film akcji mnie ucieszył i to pewnie wpłynęło na mój odbiór filmu.

[Vinlett]

"A Ghost Story” to niskobudżetowy film, pod urokiem którego pozostaję już od kilku dni, od kiedy tylko go obejrzałam. Historia jest bardzo prosta. Młode małżeństwo (w tych rolach Rooney Mara i Casey Affleck) mieszka w zwyczajnym domu, ulokowanym w spokojnej dzielnicy. Pewnego dnia dochodzi do tragicznego w skutkach wypadku. Od tej chwili będziemy obracać się w towarzystwie ducha i patrzeć na świat jego oczami. Nie jest to jednak typowy film o zjawach, żaden z niego horror, bo niczym się nas nie straszy. To dramat, który jest lekko podany i wysmakowany, z elektryzującym klimatem. Obraz jest nacechowany długimi ujęciami (np. scena zjadania ciasta) i powolną pracą kamery, co pozwala spokojnie wybrzmieć każdej scenie. Zdaję sobie sprawę, że taka narracja nie każdemu przypadnie do gustu, jednak jeśli tylko cenicie minimalistyczne kino z przejmującą opowieścią, to film powinien do Was trafić. Ja już dawno nie widziałam tak pięknego, melancholijnego filmu o przemijaniu.

[Viento]

Podobne, tzn. niespieszne tempo i długie ujęcia są w filmie "Zabicie świętego jelenia". Dawno już nie widziałam tak pokręconego filmu. Chirurg zostaje zmuszony przez syna jednego ze swoich pacjentów do dokonania wyboru, który nie ma dobrego rozwiązania i który zniszczy jego rodzinę. Brzmi to absurdalnie, ale nic w tym filmie nie jest proste - nie można zgłosić gróźb na policję, zastraszający chyba ma jakieś nadprzyrodzone zdolności, ale nie wiadomo jakie. Bardzo podobało mi się, że nie wiadomo, czy to prawda, czy za chwilę okaże się, że ktoś tutaj ma schizofrenię. Film zaskakujący od początku do końca. Rewelacyjne role Colina Farrell i Nicole Kidman. Widzieliście?

[Vinlett]

Widziałam „Zabicie świętego jelenia” i film oceniam raczej na średni. POKAŻ SPOILER

Na plus rola tego chłopaka, który zagrał Martina. Tak świetnie oddać psychopatę to prawdziwa umiejętność.

Podobne, tzn. niespieszne tempo i długie ujęcia są w filmie "Zabicie świętego jelenia".

W „A Ghost Story” te ujęcia to w większości sam obraz bez dialogów.

[Luna]

Vinnie, ja również oglądałam "A Ghost Story" i oczywiście film mnie zauroczył, bo jest w nim wszystko, co kocham w kinie najbardziej. Zachwycają mnie takie proste i praktyczne rozwiązania, kiedy scenografia może być naprawdę tania, bo magia na ekranie jest wynikiem pracy aktorów i całej ekipy, dobrego pomysłu, feelingu, a nie efektów, bajerów i ogólnie rozumianego rozmachu. To jest kwintesencja sztuki filmowej. Nigdy nie zrozumiem ludzi, którzy zasypiają na długich ujęciach. Trzeba mieć chyba inteligencję emocjonalną przycisku do papieru. No dobra, czasem niespieszna produkcja jest po prostu "filmem o facecie w łódce", ale w "A Ghost Story" scena z pajem jest czasem na skupienie, zrozumienie i poczucie niemego bólu bohaterki. Mną to wszystko wstrząsnęło, czułam niesprawiedliwość, bezsilność, żal, że romantyzm przegrywa z prozą życia i w końcu trzeba odpuścić. Pójście przed siebie jest wyzwalające i dobre, ale wcześniej zawsze trzeba się rozczarować. Przepiękny, minimalistyczny, wzruszający film.

[Vinlett]

Według mnie na dwoje babka wróżyła Niespieszne tempo opierające się na długich ujęciach może działać na korzyść filmu lub nie. Czasami takie sceny są wypełnione treścią po brzegi i nacechowane emocjami, a czasami wieje z nich taką nudą, że można przyciąć komara Wszystko zależy od oka reżysera, jego wizji i zwykłego, technicznego kunsztu. W "A Ghost Story”, moim zdaniem, mamy do czynienia z pierwszym przypadkiem. Moje ulubione "długie" sceny następują po tej z ciastem. POKAŻ SPOILER

To są te wszystkie ujęcia, w których duch obserwuje innych lokatorów domu, zmieniający się świat na przestrzeni wieków i jak wchodzi w relację z innym duchem. Mnie się ten zabieg bardzo podobał – śledzenie, w jaki sposób toczy się życie ludzi z perspektywy nie tych ludzi, ale ducha. Ciekawe, że duch nie był w żaden sposób ograniczony czasem, bo skakał po tych epokach pod koniec już jak wprawiony podróżnik w czasie, natomiast nie był w stanie odciąć się od miejsca, w którym żył i które kochał. Sam finał z jego cudownym niedopowiedzeniem, bo w końcu nie dowiadujemy się, co było napisane na karteczce, pozostanie ze mną na długo.

[Luna]

Zgadzam się, niektóre wolne filmy są po prostu nudne, zwłaszcza te wydumane, w których twórcy mają niewiele do powiedzenia, a silą się na coś bardzo wysokiego i artystycznego Nie rozumiem jednak ludzi, którzy krytykują wybitne kino tylko dlatego, że są uzależnieni od rozproszenia i nie potrafią skupić się na treści, kiedy nie ma pościgów i wybuchów. Jest niestety grupa widzów, która z uporem te spokojne filmy ogląda i wyśmiewa, a ja zawsze muszę mieć takie szczęście, że wdepnę w jej radosną twórczość i potem tydzień rozmyślam o mechanizmach masochizmu

[Natta]

Wczoraj na Netflixie oglądałam thriller sci-fi "Anihilacja". Przypadek ciekawy i nietypowy, bo film w europejskiej dystrybucji w ogóle nie trafił do kin, tylko od razu na Netflixa. W kinach wyświetlany jest tylko w USA i Chinach. Historia podobno oparta jest na powieści "Unicestwienie" Jeffa VanderMeera, która stanowi pierwszy tom trylogii "The Southern Reach". Piszę "podobno", bo sama książki nie czytałam, ale pojawiły się już głosy czytelników, że nie ma to za wiele wspólnego z powieścią i nawet ciężko to nazwać adaptacją.
No cóż. Film opowiada historię biolożki i byłej żołnierki Leny (Natalie Portman), która wykłada na uniwersytecie i przeżywa żałobę po zaginionym w akcji mężu - również wojskowym (w tej roli znany z Ex Machina czy Gwiezdnych Wojen Oscar Isaac). W ślad za nim trafia do strefy X, czyli miejsca gdzieś na amerykańskim wybrzeżu, które zostało dotknięte przedziwnym zjawiskiem zwanym iskrzeniem. Nie wiadomo, co dzieje się w środku, na miejsce wysłano już kilka ekspedycji z którymi nie było łączności i z których nikt nie wrócił. Formuje się nowa ekspedycja, w skład której wchodzi Lena, psycholożka Ventress (W tej roli znana z Nienawistnej ósemki Jennifer Jason Leigh, którą bardzo lubię), fizyczka, ratowniczka medyczna i jeszcze jedna dziewczyna której profesji nie pamiętam. W środku napotykają na przepiękne i jednocześnie niepokojące krajobrazy i niebezpieczne stworzenia.
Tyle zarysu fabuły, czas na moje wrażenia. Po trailerach i peanach na temat tego filmu spodziewałam się czegoś angażującego i świeżego. Film nie okazał się zły, ale nie mogę go również nazwać dobrym. Akcja rozwija się powoli, na początku było to całkiem w porządku, ale potem zaczynało coraz bardziej irytować. Tak samo jak nieścisłości fabularne i - zwłaszcza pod koniec - niezbyt udane moim zdaniem efekty specjalne. Moim zdaniem film wiele by zyskał, gdyby pewne kwestie, zwłaszcza w zakończeniu, pozostawić niedopowiedziane.
Moja opinia jest trochę kontrowersyjna, bo widziałam jak do tej pory same pozytywne recenzje, ale ja byłam rozczarowana i mój mąż też. Chciałam obejrzeć tego wieczoru "I, Tonya" a Tomek nalegał na ten film i potem powiedział coś w rodzaju "przepraszam, że nie obejrzeliśmy tego filmu o łyżwiarce"

[Vinlett]

Mnie się „Anihilacja” nawet podobała. Głównie za sprawą wizji niepojętego ludziom zjawiska, konfrontacji w finale oraz tego, że wreszcie ktoś przedstawił mój punkt widzenia na temat tego, jakie są prawdziwe skutki niszczenia planety. Może coś sobie przy tym nadinterpretowałam, ale co tam, wolno mi Fabuła ma swoje głupotki, nie wszystko tu jest perfekcyjne, ale nie są to rzeczy jakoś specjalnie rażące. Widywałam w kinie większe idiotyzmy i to nie tak dawno temu. Moim zdaniem pozostawiono pole do spekulacji odnośnie zakończenia POKAŻ SPOILER

- tego, kto naprawdę powrócił z misji, a kto nie.

Grę Natalie Portman oceniam pozytywnie, świetne są także efekty dźwiękowe. W końcówce za ich sprawą wytwarza się niebanalny klimat. Recenzje w większości są pozytywne, ale widzowie się podzielili. Widać po komentarzach, że jednym się podoba, a innym nie. Tą profesją dziewczyny z ekspedycji była geomorfologia.